کوه دماوند در استان مازندران- شهرستان آمل – بخش لاریجان- دهستان بالا لاریجان واقع شده است. این قله بلندترین قله استان مازندران است. در جنوب شرق این قله روستای رینه، در جنوب غرب آن شهر پلور، در شرق آن روستای گزنک، در شمال شرق آن روستای ناندل و در غرب آن دریاچه لار قرار دارد
قله دماوند تقریبا محبوب ترین قله در ایران است و هر کوهنوردی چه مبتدی و چه حرفه‌ای مایل به صعود به دماوند است. در این مقاله راجع به همه موارد و نکات مربوط به صعود به قله دماوند پرداخته ایم. مواردی چون : مدت زمان صعود به دماوند، آمادگی برای صعود به قله دماوند ، مسیر صعود به قله دماوند و...
قله دماوند کجاست ؟ کوه دماوند در استان مازندران شهرستان آمل و در منطقه‌ی کوهستانی البرز مرکزی قرار دارد. این کوه بلندترین قله ایران و یکی از بلندترین قله‌های آتشفشانی در جهان است. دماوند در فاصله 70 کیلومتری شمال شرق تهران، پایتخت ایران، قرار دارد و از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی و کوهنوردی کشور به حساب می‌آید. برای رسیدن به قله، اغلب کوهنوردان از مسیرهای مختلف در استان‌های البرز و تهران نیز استفاده می‌کنند. مختصات جغرافیایی: ۳۵.۴۹۵۶° شمالی و ۵۲.۱۰۲۵° شرقی فاصله از تهران: حدود ۷۰ کیلومتر شمال شرقی استان‌ها: استان مازندران و استان تهران (در نزدیکی مرز این دو استان) قله دماوند که به عنوان بام ایران شناخته می شود ، بلندترین آتشفشان در آسیا و خاورمیانه است و کوه دماوند حداقل 1.8 میلیون سال پیش از نظر آتشفشانی فعال شد و آخرین فوران آن حدود 7300 سال پیش بو. در صورت تمیز بودن آب و هوا می توان این قله را از بسیاری از شهرهایی مثل قم ، تهران ، ورامین و استان هایی مثل گیلان اصفهان (ارتفاعات نطنز) و حتی در صورت کاملا پاک بود هوا از بخش هایی در ترکمنستان مشاهده کرد.
ارتفاع قله دماوند کوه دماوند با ارتفاع 5,609 متر، بلندترین قله ایران و خاورمیانه شناخته می‌شود و این ارتفاع آن از سطح دریا باعث می‌شود که یکی از برجسته‌ترین قله‌های منطقه باشد. دماوند به دلیل این ارتفاع، نماد بلندی و عظمت طبیعی ایران به شمار می‌رود.
صعود به دماوند برای بسیاری از کوهنوردان ایرانی، صعود به کوه دماوند هدف بزرگ و بسیار شیرینی است که همین دلیل باعث صعود بسیاری از هموطنان و حتی کوهنوردان توریست به این قله می‌شود. صعود به قله دماوند یکی از چالش‌برانگیزترین و محبوب‌ترین فعالیت‌های کوهنوردی در ایران است. مسیرهای مختلفی برای صعود به این قله وجود دارد، اما رایج‌ترین و آسان‌ترین مسیرها از سمت جنوب و شمال قله هستند. مسیر جنوبی، که از روستای "توچال" آغاز می‌شود، معروف‌ترین و بهترین ترین مسیر است. برای صعود به دماوند 16 مسیر وجود دارد که البته خیلی از آنها مسیرهای فرعی هستند. این مسیر نیازمند آمادگی فیزیکی و تجهیزات مناسب، از جمله لباس مناسب برای شرایط سرد و برفی در ارتفاعات بالا است.
صعود به دماوند چد ساعت طول می‌کشد؟ صعود به دماوند معمولا چیزی بین یک الی دو روز به طول می انجامد. البته بسته به شرایط آب و هوایی، مهارت و آمادگی جسمانی کوهنورد، مدت زمان صعود دماوند می‌تواند کمتر یا بیشتر طول بکشد. صعود در یک روز: کوهنوردانی که آمادگی جسمانی بالا و تجربه مطلوبی در کونوردی داشته باشند؛ در شرایط آب و هوایی مساعد قادر به صعود دماوند در یک روز خواهند بود. اما چنین صعودی طبیعتا ریسک نسبتا بالایی دارد و برای افراد مبتدی مناسب نیست. صعود در دو روز : رایج‌ترین صعود به دماوند دو روزه است. صعود دماوند در دو روز به کوهنورد فرصت استراحت و سازگاری با ارتفاع را می‌دهد. صعود به قله دماوند در چند روز : کوهنوردانی که مایل هستند از مناظر و طبیعت لذت زیبای دماوند لذت ببرند صعود چند روزه را ترجیح می دهند.
فتح قله دماوند توسط چه کسی انجام شد ؟ فتح کوه‌های ناشناخته همیشه یکی از بزرگ‌ترین آرزوهای بشر بوده است. این آرزو به‌ویژه برای کوهنوردان، نمادی از اراده، تلاش و فائق آمدن بر محدودیت‌ها است. هر فتح قله، به معنای غلبه بر موانع طبیعی و انسانی است و به همین دلیل، همواره برای افراد یک دستاورد بزرگ به شمار می‌رود. فتح کوه دماوند، که بلندترین قله ایران است، در طول تاریخ خواسته بسیاری از کوهنوردان و جویندگان چالش‌های بزرگ بوده است.نخستین فتح قله دماوند توسط ایرانیان در سال ۱۸۵۷ میلادی (۱۲۳۶ هجری شمسی) و توسط تیمی به رهبری سرهنگ محمد صادق‌خان قاجار انجام شد. این صعود تاریخی، اولین فتح مستند دماوند توسط ایرانیان بوده است .
بارگاه سوم کوه دماوند بارگاه سوم دماوند در ارتفاع 4,250 متری از سطح دریا قرار دارد و به عنوان یکی از مهم‌ترین پناهگاه‌ها برای کوهنوردان در مسیر صعود به قله دماوند شناخته می‌شود. این بارگاه، محل مناسبی برای استراحت و تجدید قوا قبل از ادامه صعود به قله است. فاصله بارگاه سوم تا قله دماوند حدود 1409 متر افزایش ارتفاع دارد که به دلیل ارتفاع بالا و شرایط سخت، صعود از آن نیازمند آمادگی جسمانی بالا و دقت زیادی است. این بخش از صعود به دلیل هوای سرد، کمبود اکسیژن و شیب تند، از چالش‌برانگیزترین قسمت‌های مسیر به شمار می‌رود.